zaocznie

zaocznie
zaocznie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podczas czyjejś nieobecności': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyrok wydany zaocznie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'według programu studiów zaocznych, szkoły zaocznej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Studiować zaocznie. Skończyć zaocznie informatykę. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zaocznie — 1. «pod czyjąś nieobecność, w czasie czyjejś nieobecności» Wybrać kogoś zaocznie do zarządu. Osądzić kogoś, wydać wyrok zaocznie. 2. «w sposób zaoczny, (ucząc się, studiując) systemem zaocznym» Studiować zaocznie. Ukończyć zaocznie technikum,… …   Słownik języka polskiego

  • spać — 1. Coś nie daje komuś spać «coś kogoś gnębi, martwi, coś nie daje komuś spokoju»: Za kratą wszystko ma inny rozmiar i choć lata idą, to odchodzą bez celu. A ja tego przyjąć nie mogę do swojej wiadomości. To mnie boli i spać nie daje. S. Łubiński …   Słownik frazeologiczny

  • stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) …   Słownik frazeologiczny

  • stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) …   Słownik frazeologiczny

  • kondemnata — ż IV, CMs. kondemnataacie; lm D. kondemnataat hist. «w dawnym prawie polskim: wyrok skazujący, wydawany zaocznie w sprawach karnych i cywilnych, powodujący między innymi zawieszenie praw szlacheckich aż do chwili poddania się wyrokowi przez… …   Słownik języka polskiego

  • uniwersytet — m IV, D. u, Ms. uniwersytetecie; lm M. y «wyższa uczelnia obejmująca zwykle kilka wydziałów nauk nietechnicznych, przygotowująca kadry pracowników naukowych oraz wysoko kwalifikowanych pracowników w określonych dyscyplinach» Student, profesor,… …   Słownik języka polskiego

  • zaoczny — zaocznyni «dziejący się, dokonywany w czasie nieobecności osoby zainteresowanej» Wyrok zaoczny. Zaoczne postępowanie sądowe. ∆ Studia zaoczne «studia dla pracujących polegające głównie na samodzielnej pracy studiujących, na uczestniczeniu jedynie …   Słownik języka polskiego

  • zawyrokować — dk IV, zawyrokowaćkuję, zawyrokowaćkujesz, zawyrokowaćkuj, zawyrokowaćował, zawyrokowaćowany 1. «wydać wyrok; orzec» Sąd zawyrokował zaocznie. 2. «wypowiedzieć się w jakiejś sprawie, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić»… …   Słownik języka polskiego

  • wyrokować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia,wyrokowaćkuję, wyrokowaćkuje, wyrokowaćany {{/stl 8}}– zawyrokować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydawać wyrok; orzekać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sąd… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”